NET FESTIVALGANGERS, MAAR DAN ZONDER FEESTJE

Door de veel te krappe werkroosters, hebben buschauffeurs geen plaspauze meer. De werkgevers vonden hiervoor een oplossing: minder drinken. Of het gezond is, daar hebben ze het maar niet over. De lijst met klachten die je kunt krijgen door te weinig drinken, is eindeloos. De conclusie is: het is funest voor je lichaam. Enkele klachten zou je als beroepsmatig chauffeur per se niet willen hebben. Wat denk je van: duizeligheid, sufheid, hoofdpijn en concentratieproblemen? Natuurlijk zijn de chauffeurs het er niet mee eens en kan actie niet uitblijven. Eerdere toezeggingen door de werkgevers om de werkdruk te verlagen, worden niet geloofd door de buschauffeurs.

Laatst stond ik zoals gewoonlijk op de bus te wachten en zag op het elektronische infobord een aankondiging van staking voor de zaterdag erop. Zaterdag wilde ik naar Amsterdam gaan. Je zult het net zien. Ik ga eens een keertje naar Amsterdam om een goede vriendin te bezoeken en ze gaan staken! Ik was al voor de tweede keer slachtoffer van de stakingen.

Ik was gewend om met de bus naar het station te gaan, maar eigenlijk kon ik best met de fiets. Die zaterdag ging ik dan ook ’s ochtends vroeg met de fiets richting station. Het was mooi weer en ik moest niet zeuren. Zitten was het nieuwe roken en bewegen was dus goed. Eigenlijk moest ik blij zijn met deze actie van de chauffeurs. Terwijl ik zat te dagdromen, passeerde ik het busstation waar alle bussen na dienst geparkeerd staan. Er was voor de gelegenheid een rode tent opgezet waar een groepje stakende chauffeurs  stond. Ook al voelde ik me slachtoffer van de staking, ik kon de sympathie die ik voor ze had, niet onderdrukken.

Geen plaspauze? Hoe doen ze het dan? In een van de interviews met een chauffeur vertelde hij: ‘Soms plas ik zelfs noodgedwongen in een plastic bekertje.’ Het moest niet gekker worden. Ik dacht aan een tijd geleden, ik was heel wat jaartjes jonger, toen iemand eens tegen me zei tijdens een popfestival: ‘Als je moet plassen, plas dan maar in een plastic bekertje.’ Ik als vrouw? Des te erger voor de vrouwelijke buschauffeurs dacht ik, op de fiets op weg naar het station.

Het zijn net festivalgangers die buschauffeurs, maar dan zonder feestje.