De Zwitserse bankrekeningen van mijn mondhygiënist 

Gepubliceerd door Tel op

Jaren geleden werd ik door mijn tandarts doorverwezen naar een mondhygiënist. Hij had zijn praktijk in een statig herenhuis, waar hij ook woonde. 

Ik kan me nog goed herinneren hoe ik daar voor de eerste keer in de wachtruimte binnenkwam. Alles zag er keurig verzorgd uit. Er was geen receptie en niemand die me welkom heette, de deur ging automatisch open. Ik doodde de tijd met het doorbladeren van glossy tijdschriften en wachtte af.

Op een gegeven moment kwam de mondhygiënist me halen. Hij heette Henry. Een wat oudere op het eerste gezicht aimabele man in een witte jas. Hij verwees me door naar een stagiaire, die me goed onderhanden nam. Er was veel werk te verrichten en het leek wel uren te duren eer ik weer naar huis kon. Een vervolgafspraak werd gemaakt en na verloop van tijd verdween de stagiaire weer. Hij bleek een verwoed zeiler en was zeilinstructeur geworden ergens op een exotisch eiland. 

Mijn mondhygiënist had veel interesse in zijn patiënten. Hij was uitermate enthousiast over mijn schrijfactiviteiten en kocht twee verhalenbundels van mij. ‘Wanneer je weer een nieuwe bundel hebt, laat het me dan weten,’ zei hij. 

Mijn eigen tandarts had inmiddels een mondhygiëniste in dienst genomen. Ik zei Henry gedag en bedankte hem voor zijn vakkundige hulp. Mijn tanden zagen er weer keurig uit.

Sindsdien heb ik niets meer van hem gehoord, tot vorige week. Ik sloeg de krant open en las een bericht over een mondhygiënist in Eindhoven met de naam Henry H., wonende in een riante villa. De villa leek veel op de praktijkruimte waar ik altijd kwam voor mijn gebit en hij heette toch ook Henry? Ik zocht mijn oude agenda’s op, Henry’s achternaam begon met een H. Veel van kansberekeningen hoefde ik niet te weten, om te kunnen concluderen dat hij mijn oude mondhygiënist was.

Ik las dat Henry H. een tijd in de gevangenis was beland. Zijn privé en zakelijke schulden waren opgelopen tot bijna 1 miljoen euro, aldus de curator en hij hield er verschillende Zwitserse bankrekeningen op na, waar hij geld probeerde weg te sluizen. Hij was opnieuw begonnen in Zwitserland, de zoveelste praktijk, dit keer in een vakantieoord. Hier herhaalde het rampenscenario zich en stak hij zich weer tot aan zijn nek in de schulden.  Ach, bij mij heeft hij vakkundig mijn gebit gereinigd. Had hij maar een goede boekhouder aan de tand gevoeld. 

Categorieën: Columns