Het vrije woord

Wanneer ik thuis ben en mijn verhalen schrijf, bedenk ik dat ik nog nooit aan een protestmars meegedaan heb, veel petities niet ondertekend heb. Ergens diep in me nestelt zich een angst die niet precies te duiden is. Een angst om me bloot te geven, te vertellen wat ik werkelijk vind.

In hoeverre kun je nog je mening geven zonder met haatmail te worden overstelpt? In hoeverre zullen mijn woorden worden afgedaan als opruiing in plaats van een goed bedoelde opmerking van een onschuldige burger?

Een vaag schuldgevoel overvalt me alsof ik bij iedere stap die ik zet verder de grond in zak. Ik moet meer van me laten horen.

Liever blijf ik me verstoppen achter de muren van mijn huis. Daar waar het veilig is. En daar vraag ik me af; waar is het vrije woord gebleven?

Telle van Beek